A oto jedna z prostszych metod rozkładu kart, zaczerpnięta z książki „Dziedzictwo” o życiu i twórczości Aleistera Crowleya.

1. Zastanów się nad pytaniem. Może być tak nie precyzyjne jak: „Co mi się powiedzie w moim życiu w ciągu najbliższego miesiąca?” Może być bardzo szczegółowe. Przedstaw je sobie jasno.

2. Potasuj karty, koncentrując się wyłącznie na pytaniu. Jeżeli wróżysz dla kogoś innego, powinna to zrobić ta osoba.

3. Kiedy już potasowałeś karty, daj się wtedy ponieść uczuciu, raz jeszcze mocno skoncentruj się na pytaniu i przełóż talię lewą ręką.

4. Wyłóż karty w następujący sposób:

 

3

 

1

5

2

 

4

 

Fakt, że jakieś karty mogą być odwrócone, nie ma znaczenia przy stosowaniu tej metody.

5. Pierwsza karta pokazuje czynnik generujący problem. Druga karta pokazuje czynnik wpływający na przebieg wychodzenia z danego problemu. Trzecia karta to najbardziej rzucający się w oczy i świadomy wpływ. Czwarta karta to ukryty, utajony wpływ, czyli czynnik podświadomy. Piąta karta to klucz łączący je razem ze sobą.

6. Do interpretacji posłuż się podręcznikami zawierającymi znaczenie kart tarota. Gdy nabierzesz praktyki, będzie ci to coraz mniej potrzebne.

7. Zapisz sobie interpretację w postaci serii orzeczeń.

8. Kiedy minie oczekiwany czas, zanotuj czy miałeś rację, czy się myli łeś. Powiedzmy, że spisałeś dziesięć orzeczeń. Które z nich okazało się prawdziwe, a które fałszywe? Daj sobie 1 za prawdę, a 0 za fałsz. Podsumuj odpowiedzi i wyraź je w procentach. Po jakimś czasie, powiedzmy, po roku podsumuj wyniki.

9. Nie zniechęcaj się, jeśli procent sprawdzających się wróżb będzie na początku niski. Tarocista, którego znam, po roku wytrwałej, uważnej pracy osiągnął nędzny wynik 35%. W następnym roku osiągnął 85%, a w rok później 92%.

10. Nie przekłamuj swego wyniku dla zrobienia wrażenia na swoich znajomych, bo będziesz tylko siebie oszukiwał, a to z kolei może skłonić tarota do oszukiwania ciebie.