Podróż Głupca – wcale nie taka głupia.

Podróż Głupca jest metaforą podróży przez życie. Każda z kart wiel­kich arkanów reprezentuje pewien etap tej podróży – doświadcze­nie, które dana osoba musi zintegrować we własne życie, aby móc osiągnąć jedność.

Głupiec (0)

Oto początek drogi, narodziny nowej duszy, bo tylko taka – prosta, niewinna i pełna naiwnej wiary – podejmie się tej pełnej bólu i niebezpieczeństw wyprawy. Niesie ze sobą w darze świeżość, otwartość i spontaniczność. pragnie przeć do przodu i uczyć się.Głupcze, idziesz w stronę urwiska!

Mag (1) i Kapłanka (2)

Po drodze we śnie odwiedzają go dwie niezwykłe postacie.

Mag – aktywny i kreatywny mężczyzna, który uczy go jak działać świadomie, poprzez skupienie osobistej woli i mocy

oraz

Kapłanka – tajemnicza kobieta, która budzi w nim ukryty, niezrealizowany potencjał i otwiera przed nim przestrzeń do zrealizowania się kreatywnych idei.

Cesarzowa (3)

Po drodze, w miarę dorastania staje się coraz bardziej świadom swojego otoczenia. jak każde dziecko, wpierw rozpoznaje swoją matkę – ciepłą, kochającą kobietę, która wychowuje i dba o niego, to archetyp matki ziemi. Dzięki niej poznaje świat natury i zmysłowości, zachwyca się dostatkiem ziemskich przyjemności i poczuciem bezpieczeństwa. dla niej jest pępuszkiem świata.

Cesarz (4)

Drugą osoba, która rozpoznaje jest ojciec. Spod ramion ciepłej matki wpada w system struktur i władzy, odkrywa ład i zasady panujące w świecie, schematy i hierarchie wartości.

Uczy się, że nie za­wsze będzie najważniejszy, że są ludzie którzy będą egzekwować te zasady. Początkowo to go denerwuje, ale dzięki cierpliwym wskazówkom ojca, głupiec zaczyna rozumieć ich cel.

Kapłan (5)

W końcu Głupiec wypuszcza się poza dom i rusza w świat. Wy­stawia się na działanie przekonań i tradycji swojej kultury, rozpo­czyna też formalną edukację. Wchodzi w zorganizowany system przekonań, poznaje interpretację wiedzy tajemnej kapłana – reprezentanta duchowego danej społeczności. Uczy się identyfikować z grupą i odkrywa poczucie przynależności. poznając jej zwyczaje umie dostosować się do niej.

Kochankowie (6)

Do tej pory egocentryczny głupiec nagle zapragną stać się połówką romantycznego związku. Odczuwa potężną potrzebę zjednoczenia seksualnego z inną osobą. Musi również określić swoje własne przekonania. Po okresie uczenia się czas określić swoje własne wartości. Aby być wiernym samemu sobie musi zacząć kwestionować otrzymywane informacje.

Rydwan (7)

Głupiec jest już pełnoletni, ma silną osobowość i sporą kontrolę nad samym sobą. Poprzez stanowczość, dyscyplinę i siłę woli rozwi­nął wewnętrzną kontrolę nad otoczeniem. Ego ma rozbuchane do granic możliwości. W swoim świecie przyjmuje pozycję zwycięzcy, doskonale kontroluje siebie i otoczenie. jest z siebie bardzo zadowolony.

Moc (8)

Jak to w życiu bywa życie stawia przed głupcem nowe wyzwania, niektóre z nich wywołują cierpienie i rozczarowania. Rozwija swoją odwagę i stanowczość, a także odnajduje siłę w sercu, by przeć do przodu pomimo potknięć. Poprzez nieznane dotąd cechy, cierpliwość oraz tolerancję uczy się prowadzić swój rozpędzony zuchwale rydwan.

Pustelnik (9)

Po wielu zwycięstwach i stoczonych bojach przychodzi czas na refleksję. Pojawia się pytanie: „dlaczego?”. Głupca ogarnia mocna potrzeba zrozumienia uniwersalnych prawd. Zaczyna spoglądać w głąb siebie. Próbuje zrozumieć swoje uczucia, motywacje oraz sens życia. Świat zmysłowy przestaje go tak bawić, więc poszukuje momentów samotności, by potem poszukać nauczyciela lub przewodnika po mistycznym świecie.

Koło Fortuny (10)

Po długich poszukiwaniach głupiec zaczyna dostrzegać, jak wszyst­ko jest ze sobą połączone. Doświadcza wizji cudownego, tajemniczego świata, z jego zawiłymi cyklami i wzorcami, którego poszczególne elementy współpracują ze sobą w harmonii. Czasami ma poczucie, że jego doświadczenia zdają się być efektem działania losu, przypadku, dziwnego zbiegu okoliczności. W ciągu wydarzeń, które prowadzą go do punktu zwrotne­go głupiec rozpoznaje swoje przeznaczenie. Po okresie samotniczym ponownie gotów jest na ruch i działanie. Jego perspektywa jest szersza, a sam postrzega siebie jako część czegoś większego, uniwersalnego planu. Jego po­czucie sensu zostało odnowione.

Sprawiedliwość (11)

Głupiec patrzy wstecz na swoje życie, by przeanalizować przy­czynę i skutek związków, które przygnały go do tego momen­tu. Bierze odpowiedzialność za swoje przeszłe czyny, spłaca długi i obiera nowy, lepszy kierunek. Sprawiedliwości staje się zadość. To czas podjęcia decyzji. Czy pozostanie wierny swojemu wglądowi, czy też stoczy się z powrotem na łatwiejszą ścieżkę nieświadomej egzysten­cji, która zamknie przed nim dalszy wzrost?

Wisielec (12)

Niezniechęcony Głupiec prze do przodu. Jest zdeterminowany, by zrealizować swoją wizję, ale odkrywa, że życie nie jest takie łatwe. Trafia na swój własny krzyż – doświad­czenie zbyt trudne do wytrwania, nie ma już siły i wyboru i po prostu odpuszcza.

W zagubieniu dostrzega prawdy, że gdy odpuszcza i nie trzyma się zbyt kurczowo kontroli, wszystko zaczyna się układać. Czuje się zawieszony do góry nogami w bezkresnym momencie, wol­ny od pośpiechu i presji, wyciszony. Uczy się płynąć na fali życia, zamiast próbować z nią walczyć. Zdumiony, odczuwa dziwną radość i zaczyna płynąć.

Śmierć (13)

Głupiec zaczyna teraz eliminować stare nawyki i zużyte me­tody działania. Przechodzi przez okres zakończeń, odcina się od tego, co zbędne, ponieważ docenia podstawy życia. Proces ten może jawić się niczym śmierć, ponieważ to właśnie śmierć starego „ja” umożliwia wzrost nowego „ja”. Czasem ta nieubłagana zmiana wydaje się niszczyć głupca, ale ostatecznie ten staje na nogi i odkrywa, że śmierć nie jest stała.Tto po prostu przemiana w nowy, da­jący poczucie spełnienia styl życia.

Umiarkowanie (14)

Teraz zaczyna doświad­czać stabilnej równowagi. doświadczając niegdyś skrajno­ści w życiu, Zaczyna teraz doceniać powściągliwość i umiarkowanie. Głupiec połączył wszystkie aspekty siebie w jedność, która pro­mieniuje zdrowiem i dobrym samopoczuciem. przeszedł dłu­gą drogę, by uświadomić sobie życie pełne harmonii.

Diabeł (15)

W pełnym zdrowiu, spokoju umysłu głupiec odważnie kontynuuje swoje poszukiwania najgłębszego zro­zumienia. Wkrótce staje twarzą w twarz z Diabłem, kuszącym go dobrami materialnymi tego świata. Zwiedzionego głupiec nie uświadamia sobie, że stał się niewolnikiem mamony z własnego wyboru! Takie życie w iluzji radości i ignorancji wobec tego co istotne, niesie ze sobą cierpienie.

Wieża (16)

Głupiec może odnaleźć uwolnienie od władzy Diabła jedy­nie przez nagłą zmianę, zburzenie fortecy ego. Spotyka go wielki kryzys, który wytwarza wystarczają­co potężną siłę, by zniszczyć mury tej wieży. Następuje upadek panowania dumnego Diabła, Głupiec uczy się pokory. W efekcie wstrząsu doznaje objawienia. jego rzeczywistość oświetla światło prawdy.

Gwiazda (17)

Głupiec przepełniony jest poczuciem czystego spokoju. Błyszczące na niebie gwiazdy dają mu nadzieje i inspirację. jego wiara w siebie zostaje odnowiona, pragnie dzielić się swoja radością z całym światem. Po burzy nastąpił spokój.

Księżyc (18)

Czy jest jeszcze jakieś wy­zwanie dla Głupca? W tym jakże błogosławionym stanie ulega iluzji. Rozmarzony Głupiec podatny jest na fantazje, rozmycia czy fałszywe prawdy. Jego bezgraniczna wyobraźnia staje się źródłem kreatywności i podświadomych lęków. Czuje się zagubiony i zdezorientowany

Słońce (19)

Na szczęście rozświetlające promienie słońca oświetlają to co było ukryte, rozpraszają chmury dezorientacji i lęku, wraca mu przytomność. Teraz czuje i rozumie dobroć świata. Jest pewien, że świat jest dobry i przyjazny, a żadne wyzwanie nie jest zbyt straszne. Przepełniony witalnością może teraz zrealizować swoją wielkość.

Sąd (20)

Głupiec odrodził się. jego fałszywe ego zostało zrzucone, otwie­rając drogę jego promiennemu, prawdziwemu „ja”. Odkrył, że to wła­śnie radość, a nie strach, jest najważniejsza w życiu.

Czuje się rozgrzeszony. przebacza sobie i innym, wiedząc, że jego prawdziwe „ja” jest dobre i czyste. Może żałować przeszłych występków, ale wie, że były one wynikiem ignorowania jego prawdziwej natury. Czuje się oczyszczony i odświeżony, jest gotów zacząć życie na nowo. Nadszedł dzień jego osobistego rachunku sumienia, podjęcia decyzji dotyczącej przyszłości. Może wybrać mądrze odnośnie tego, ja­kie wartości przyjąć, a jakie odrzucić. Czas powstać i spełnić obietnice dane sobie, czas podążyć za swoim powołaniem, za swoimi marzeniami.

Świat (21)

Głupiec ponownie wkracza w Świat, ale tym razem posia­da już pełne zrozumienie. Zintegrował wszystkie oddzielone części siebie, uzyskując stan jedności. Zyskał nowy poziom szczę­śliwości i spełnienia. Życie ma ogromne znaczenie, a przyszłość pełna jest nieskończonych możliwości. W zgodzie ze swym osobistym powołaniem, Głupiec aktywnie włącza się w życie świata. Dzieląc się swoimi unikalnymi darami i talentami, uświadamia sobie, że odnosi sukcesy we wszystkim, czego się tylko dotknie. Ponieważ działa z poziomu we­wnętrznego przekonania cały świat mu sprzyja, a osiągnięcia Głupca są liczne.

Okazuje się więc, że podróż Głupca nie była wcale taka głupia. Poprzez wytrwałość i szczerość, skorzystał ze spontanicznej i swo­bodnej odwagi, która wypchnęła go na świat, a teraz działa z pełną świadomością swojego miejsca w świecie. Cykl się zakończył, lecz głupiec nigdy nie przestanie wzrastać. Wkrótce będzie mógł roz­począć nową podróż, która wzniesie go na jeszcze wyższe poziomy zrozumienia.